Ziek zijn

Mag ik ziek zijn?

Mag ik ziek zijn van mezelf?

Mag ik ziek zijn van mijn werk?

Mag ik ziek zijn van anderen?

En nu had ik nog een vraag, naar ik ben die kwijt...

Het zijn vragen die mij de afgelopen weken bezighouden. Waarbij ik mij eigenlijk moet afvragen; wat is ‘ziek zijn’?

Eigenlijk ben ik nooit ziek, en vanuit vroeger zitten er bij mij ook voorwaarden aan ziek zijn. En daarmee bepaald eigenlijk een ander wanneer ik ziek ben.

Ik heb ervaren dat vooral die gedachtes over ziek zijn en wat anderen daarover tegen mij zeggen, mij vooral bezig hielden. Dat maakte mij eigenlijker nog zieker dan dat ik fysiek was. En toen dacht ik, wat gaan we op een zieke manier om met ziek zijn.

In mijn beleving ben ik opgegroeid met dat je pas ziek bent als je koorts hebt. En deze overtuiging sijpelt al heel lang door, omdat ik dit ook altijd tegen mijzelf zei. ‘Als ik koorts heb, dan meld ik mij pas ziek.’ Ook met werk of als ik met iemand afgesproken had. Verkoudheid is niet ziek zijn, nou vind ik dat ook echt zoals ik verkoudheid ken.. ‘Maar zo lang ik geen koorts heb ben ik niet ziek, dus kan alles doorgaan.’ Terwijl ik me soms echt belabberd voelde.

Wat ik ook lastig vind is dat ik steeds ga verantwoorden waarom ik ziek ben... of dát ik ziek ben of over hoe ik mij dan wel niet voel. Dat je redenen gaat maken dat je ziek bent, maar het is toch gewoon duidelijk! Vooral voor jezelf. Waarom moet je het dan uitlegge

Ook heb ik ervaren dat uitspraken van anderen soms verre van helpen. Die je ook krijgt zonder dat je erom vraagt. Dit kan tegenwoordig heel makkelijk en snel via een berichtje. Wat bij mij weer de vraag oproept of mensen wel nadenken over wat ze zeggen waarom. Willen ze me steunen? Of beter maken? Of willen ze niet dat ik ziek ben? Dat laatste gaat dan niet over mij, maar over de ander, vind ik.

Soms denk ik ook; ‘Hallo Marcha, waarom ben je zo gevoelig voor die opmerkingen en vragen van anderen?’ Maar dat is dan nog die overtuiging van vroeger die opspeelt.

Misschien is het iets wat andere mensen moeilijk vinden aan mijn ziek zijn. Omdat ze ‘Marcha’ dan even niet meer zien, alsof ik me voordoe als iemand anders.

Dan denk ik: mag ik ook nog mens zijn? En mensen zijn soms ziek..

Ik snap dat het een groot verschil is tussen Marcha en een zieke Marcha. Want als ik niet ziek ben is er veel energie en die is echt even uit als ik ziek ben.

Wat ik wel merkte, is dat ik dit keer makkelijker met mijn werk kon omgaan. Of eigenlijk met het niet werken en dat regelen. Voorheen zat ik in het ‘oh, ik kan wel even… ’ En bleef ik me afvragen of ik echt wel ziek was. Maar deze keer wist ik zeker dat ik niks meer kon!

Ik heb uiteindelijk voor anderhalve week aan opdrachten moeten afzeggen. Dat is niet leuk, maar het viel me in bepaald opzicht ook mee. Klanten reageerden namelijk met begrip. Waarvoor veel dank. Het heeft me laten inzien dat ik ziek mag zijn. Ik ben ook gewoon mens.

Het is spannend voor mij om dit te delen. Toch vind ik het belangrijk om het bespreekbaar te maken, omdat ik weet dat meer mensen hier tegenaan lopen. En delen is ook helen.